- ibadətkar
- is. və sif. <ər. ibadət və fars. . . . kar> İbadət edən, səcdə edən, səcdəedici. <Ərən:> Mariqeri diz çökərək Sfinks heykəlinin üst səkisində oturan bir qızın ayaqlarını qucuyub ibadətkar bir vəziyyət almışdı. Ç..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.